|
|
|
Ceplerine çakıl taşlarını doldurup Kendini Ouse Irmağı'na atan İkiz kız kardeşi Kader'in... En diplerine varmak istedin bunu yaparken, En diplerine Ruhumuzda olup bitenlerin Seni incittiler mi Oyunlara sürdüğün kahramanlar -İspermeçet mumundan Ya da selüloz hamurundan- Sensiz yaşamayı bilemediler mi, Gösterişli buhranları salyalı esrimeleriyle Hoppalıklarıyla hazımsızlıklarıyla... Yüzleri vardı ruhları vardı, Bedenleri yoktu. lsimleri künyeleri belliydi -Çiçek isimleri gibi- Ama cinsiyetleri yoktu. Ne yapsan hangi kalıba döksen, Hangi boyayı sürsen hangi Eczayı denesen Mucize olmuyordu, Sana benziyorlardı. Ve taşlar vardı daha küçük Taşlar vardı Kaderin dipte çağıldattığı, Belleğin menfezlere doğru ittiği Çığlıklı çıngıraklı Erguvan alabaster ya da safran rengi Kozmik melankoşi serpintileri; Ölümün sert içkisinden başka Hİçbir muhayyilenin eritemediği... Sözcükler... onlar her zaman yetersizdi; Tüy gibi hafıftiler; Mağmanın yüzeyİne çekiyorlardı seni, Katman katman uykunun ve şiirin, O her şeyi gören körlüğün: Yaratıcı saflığın, Dehanın yüzeyine Ve imgeler... Kanın koşturduğu haber En uzak yıldıza, En yalnız meleğe; Düşüncenin çıkardığı muteâl çınlamalar Kafa kemiklerimizde: Kurtların böceklerin kabirde Son kırıntıları sindirip son Vıdı vıdıları deşifre Etmesinden -Ve yaşanmış, paylaşılmış Ya da gizlenmiş her şeyin Ama her şeyin bilinmesinden Sonra bile Kemiklerimizde, Kemiklerimizin ununda Duymaya devam edeceğimiz sesler... Sen o hazin sesleri Diyapazon gibi Çınlatarak Çıkarmak istedin Kafa kemiklerimizden. Alçıdan yüzlerimizi, Köpükten tenlerimizi, Kabuklarımızı dikenlerimizi Uyurgezer oyunlarda bırakıp Diplerde çağıldayan Büyük Hayat'a Katılmak istedin... Söylenecek söz bırakmadm ardında; Ceplerine çakıl taşlarını doldurup Kendini Ouse Irmağı'na atmanın, O eşsiz dahiyane fınalin Bize düşündürdüklerinden başka... Cahit Koytak / Defter Dergisi Yaz 2000 sayısı |
 |
Virginia Wolf'un Dama Taşları